Przedstawiamy Państwu dużą torbę damską w odcieniu szarości, połączoną z tkaniną dwuosnowową w kolorze błękitu. Kolory się uzupełniają i wzajemnie podkreślają, tkaniny współpracują ze sobą tworząc całość wygodną w użytkowaniu. 
Środek wyściełany został mocnym materiałem w zbliżonym, odpowiednim kolorze. 
Wewnątrz torebki wszyto dwie kieszenie. Jedną - większą, zapinaną na zamek, drugą - mniejszą, otwartą.
Torebka posiada wygodne uchwyty do noszenia w ręce lub na ramieniu.
Dodatki przy paskach - ze skóry naturalnej.
Zapięcie na zatrzask. Dno zostało usztywnione dodatkową wkładką, dającą torbie stabilność.
Torbę można prać ręcznie, bez obawy o uszkodzenie.
Użycie trwałych, mocnych tkanin dobrej jakości dają gwarancję długiego użytkowania.
Całość została uszyta ręcznie. Bardzo starannie wykonana.
Torba jest pojemna, duża. 
Środek torby zdobi fragment tkaniny dwuosnowowej (wytkany na poziomych krosnach ręcznych) nadający ciekawego designu. 
Jasne odcienie, oraz zawarty motyw roślinny i ptasi - koguciki (które w Polsce są symbolem urodzaju i płodności), dodają torbie lekkości, miękkości i uroku.
Stonowane barwy sprzyjają gustom ceniącym mniej krzykliwe, pastelowe tony.
Autor tkaniny dwuosnowowej: Karolina Radulska
Materiał: tkanina, tkanina dwuosnowowa, tkanina wewnętrzna, elementy wykończeniowe
Wymiary: wysokość ok. 37 cm
                    szerokość ok. 49 cm
wysokość z uchwytami ok. 65 cm
Własność wzoru: Metiisto
 
TKACTWO DWUOSNOWOWE
Na poziomych krosnach powstaje tkanina płócienna zwana dwuosnowową lub podwójną. Warsztat osnuwa się dwiema osnowami w kontrastowych kolorach, a do tkania używa się dwóch wątków w kolorach osnowy. Listewką zwaną "prątkiem" tkaczka przesuwa nitki dolnej  osnowy ku górze , a górnej  - ku dołowi i spaja je wątkiem w tym samym kolorze. Powstaje tkanina, w której lewa strona jest negatywem prawej. Tkaninę dwuosnowową można prezentować z dwóch stron. Tkactwo dwuosnowowe w tej chwili  w Polsce praktykuje się tylko w jednym rejonie. W północno-wschodniej części kraju leży gmina Janów, w której panie kultywują tą piękną, acz trudną  tradycję. Poza granicami kraju technika ta jest stosowana jeszcze we Włoszech, Hiszpanii, Meksyku i Peru, a przecież dawnymi czasy znano ją w wielu regionach  Europy, w Polsce dywany, kapy wykonywane zarówno przez zawodowych tkaczy jak i gospodynie, zdobiły stopnie ołtarzy wielu kościołów,  od święta okrywały łóżka, a wykonane z trudno dostępnej wełny stanowiły część wiana panny młodej.
Więcej...