Uśmiechnięte, energiczne kobiety, z pasją opowiadające o swojej twórczości i niegasnącej radości z komponowania i uwieczniania obrazów w tkaninie dwuosnowowej.
Większość z nich tka od ponad 30 lat, jednak na myśl o nowym projekcie w oku pojawia się ognik.
Praca nie jest łatwa.
Potężne ręczne poziome krosna tkackie wymagają nie lada sprawności, siły i wytrwałości w obsłudze.
Proces wytworzenia tkaniny rozpoczyna się od pozyskania wełny poprzez strzyżenie, pranie, zgrzeblenie (rozluźnianie, równomierne układanie włókien), czesanie, barwienie, po pracę na krosnach.
U niektórych z pań stoi nie jedno, ale dwa, trzy krosna, a na każdym zaczęta robota. Tworzą się dywany, makatki, bieżniki, poszewki na poduchy.
Najczęściej powstają tkaniny tematyczne i tradycyjne, czasem tradycyjne wzory przeplatają się z nowoczesnymi. Przeważającym motywem są drzewa, kwiaty, postaci ludzi, zwierzęta, ptaki, zagrody, domostwa, ale też obrzędy, zabawy i prace rolnicze. Tkanina jest więc źródłem wiedzy na temat życia mieszkańców wsi.
Jednym z motywów tkackich jest „drzewo życia”, każde unikatowe, wzbogacone wyobraźnią tkaczek.
Sztuka tkacka daje autorce nieograniczone możliwości ukazania świata poprzez tworzenie nowych wzorów i nowych układów. Co ciekawe panie nie wyrysowują wzorów na kartce - każdy element na bieżąco powstaje w wyobraźni. Patrząc na mnogość detali, akcentów, szczególików wydaje się to wręcz nieprawdopodobne.
Zdjęcie zostało zapożyczone z Izby Tkactwa Dwuosnowowego
w Janowie