Jak powstaje nasza torebka na ramię z tkaniną dwuosnowową
- Beata Zgadzaj
- 2 dni temu
- 2 minut(y) czytania
Zaczątkiem wszystkiego jest wyobraźnia twórczyni, gdzie wyłania się obraz tkaniny dwuosnowowej.
Kiełkuje pomysł na kolejne dzieło, pojawiają się kształty, wzory, kolory.
Czasem wzór zostaje zaczerpnięty z poprzednich prac - może być fragmentem większej makaty lub dywanu - innym razem powstaje zupełnie nowa koncepcja.
Pomocny w tym wypadku byłby szkic, jednak paniom tkaczkom z Janowa szkice odręczne już nie są potrzebne - tam wszystko dzieje się w myślach, pod przymkniętymi powiekami.
Powstałą wizję trzeba dobrze zaplanować tzn. rozliczyć poszczególne rzędy oraz kolejne elementy, tak aby wszystkie przewidziane w obrazie, zostały umieszczone we właściwym miejscu, tworząc kompozycją opowiadanie lub układ symetryczny.
Teraz następuje dobór kolorów.
Większość pań, wełnę owczą, z której powstaje tkanina, farbuje samodzielnie. Na sznurach w ogrodach, powiewają wtedy "włóczkowe" kolaże mieniące się feerią barw. Farbowanie odbywa się również zimą, w cieplejsze dni.
Po wyschnięciu wełnę zwija się w motek, aby nie plątała się podczas kolejnych prac.
Kolejną pracą jest osnuwanie krosna. I tu chciałabym Państwa zaprosić na krótki filmik instruktażowy, nakręcony w Izbie Tkactwa Dwuosnowowego w Janowie:
Po osnuciu krosna, można przystąpić do tkania.
Na szczęście jednorazowe osnucie pozwala na wytkanie kilku, kilkunastu mniejszych form lub wytkanie jednego dużego dywanu, makatki o długości około 200 centymetrów i szerokości około 180 centymetrów.
W ten sposób uzyskaliśmy piękną tkaninę dwuosnowową.
Gotowa tkanina trafia do pani krawcowej specjalizującej się w szyciu toreb.
Tam proces tworzenia zaczyna się od nowa.
Najpierw powstaje ogólny zarys, czyli kształt, forma i wielkość torebki zależny od kształtu i wielkości tkaniny dwuosnowowej. Trzeba też zaplanować dodatkowe kieszenie, zapięcia torby, mocowania paska, długości paska, itd...
Następnie przychodzi czas na dobór poszczególnych kolorów: tkaniny głównej, wewnętrznej oraz dodatków.
Gdy wszystko zostanie rozważone i uwzględnione, pozostaje zaopatrzyć pracownię w niezbędne surowce oraz akcesoria i odtworzyć pierwotną wizję.
Tak może powstać, kosmetyczka, torba na zakupy, torba do pracy, torebka na ramię.
Jest to proces niekrótki, angażujący wiele osób, jednak efekt końcowy unikatowy.
Komentarze