Przedstawiamy Państwu torebkę damską w kolorze zieleni, połączoną z tkaniną dwuosnowową w podobnym odcieniu. Torba w kształcie worka, ściągana sznurem, zaopatrzona w długi regulowany pasek, dający możliwość noszenia jej na ramieniu.
Zewnętrzna strona torby została uszyta z mocnej zielonej tkaniny, oraz tkaniny wykonanej techniką dwuosnowową - fragment tkanej makatki (na ręcznych krosnach poziomych)
Środek wyściełany został pierwszo gatunkowym, wytrzymałym, odpornym na przetarcia materiałem w kolorze brązu. 
Wewnątrz torebki wszyta została kieszonka na drobiazgi, zapinana na zamek.
Dodatki przy paskach - ze skóry naturalnej.
Torbę można prać ręcznie, lub czyścić chemicznie bez obawy o uszkodzenie.
Użycie trwałych, mocnych tkanin dobrej jakości dają gwarancję długiego użytkowania.
Całość została uszyta ręcznie, bardzo starannie wykonana. 
Torba jest pojemna, świetnie nadaje się wypad na miasto, za miasto, czy do pracy. Pomieści również niewielkie zakupy.
Jest oryginalna, niebanalna, kolory ładnie się dopełniają tworząc spójną całość. 
Zielone odcienie, oraz zawarty motyw kwiatów, kojarzą się z radością i nadzieją, dodają torbie lekkości, miękkości i uroku.
Autor tkaniny dwuosnowowej: Karolina Radulska
Materiał: tkanina, tkanina dwuosnowowa, tkanina wewnętrzna, elementy wykończeniowe
Wymiary: szerokość ok. 24 cm
                    średnica ok. 37 cm
Własność wzoru: Metiisto
 
TKACTWO DWUOSNOWOWE
Na poziomych krosnach powstaje tkanina płócienna zwana dwuosnowową lub podwójną. Warsztat osnuwa się dwiema osnowami w kontrastowych kolorach, a do tkania używa się dwóch wątków w kolorach osnowy. Listewką zwaną "prątkiem" tkaczka przesuwa nitki dolnej  osnowy ku górze , a górnej  - ku dołowi i spaja je wątkiem w tym samym kolorze. Powstaje tkanina, w której lewa strona jest negatywem prawej. Tkaninę dwuosnowową można prezentować z dwóch stron. Tkactwo dwuosnowowe w tej chwili  w Polsce praktykuje się tylko w jednym rejonie. W północno-wschodniej części kraju leży gmina Janów, w której panie kultywują tą piękną, acz trudną  tradycję. Poza granicami kraju technika ta jest stosowana jeszcze we Włoszech, Hiszpanii, Meksyku i Peru, a przecież dawnymi czasy znano ją w wielu regionach  Europy, w Polsce dywany, kapy wykonywane zarówno przez zawodowych tkaczy jak i gospodynie, zdobiły stopnie ołtarzy wielu kościołów,  od święta okrywały łóżka, a wykonane z trudno dostępnej wełny stanowiły część wiana panny młodej.
Więcej...