Przedstawiamy Państwu torebkę damską w kolorze szarym, połączoną z tkaniną dwuosnowową w tym samym odcieniu. Mała torebka, zapinana na zamek,  zaopatrzona w długi pasek z możliwością regulacji.
Zewnętrzna strona torby została uszyta z mocnej szarej tkaniny, oraz tkaniny wykonanej techniką dwuosnowową - fragment tkanej makatki (na ręcznych krosnach poziomych)
Środek wyściełany został pierwszo gatunkowym, wytrzymałym, odpornym na przetarcia materiałem w szarym kolorze. 
Wewnątrz torebki znajduje się otwarta kieszonka na drobiazgi. 
Dodatki przy paskach - ze skóry naturalnej.
Torebkę można prać ręcznie, lub czyścić chemicznie bez obawy o uszkodzenie.
Użycie trwałych, mocnych tkanin dobrej jakości dają gwarancję długiego użytkowania.
Całość została uszyta ręcznie. Bardzo starannie wykonana.
Torebka należy do małych, wygodnych, takich, do której wrzucamy niezbędne do wyjścia z domu rzeczy, zakładamy na ramię lub po skosie i biegniemy w miasto.
Przednią stronę torebki w całości pokrywa fragment tkaniny dwuosnowowej, przedstawiający parę jelonków wpatrzonych w siebie.
Kolory użyte do utkania makatki to jasny szary i ecru. Tył torebki to splot szarych nici różnej jasności.
Jest idealnym rozwiązaniem dla osób, które cenią umiar w barwach i polot w treści.
Autor tkaniny dwuosnowowej: Lucyna Kędzierska
Materiał: tkanina, tkanina dwuosnowowa, tkanina wewnętrzna, elementy wykończeniowe
Wymiary: szerokość ok. 30 cm
                    wysokość ok. 20 cm
Własność wzoru: Metiisto
 
TKACTWO DWUOSNOWOWE
Na poziomych krosnach powstaje tkanina płócienna zwana dwuosnowową lub podwójną. Warsztat osnuwa się dwiema osnowami w kontrastowych kolorach, a do tkania używa się dwóch wątków w kolorach osnowy. Listewką zwaną "prątkiem" tkaczka przesuwa nitki dolnej  osnowy ku górze , a górnej  - ku dołowi i spaja je wątkiem w tym samym kolorze. Powstaje tkanina, w której lewa strona jest negatywem prawej. Tkaninę dwuosnowową można prezentować z dwóch stron. Tkactwo dwuosnowowe w tej chwili  w Polsce praktykuje się tylko w jednym rejonie. W północno-wschodniej części kraju leży gmina Janów, w której panie kultywują tą piękną, acz trudną  tradycję. Poza granicami kraju technika ta jest stosowana jeszcze we Włoszech, Hiszpanii, Meksyku i Peru, a przecież dawnymi czasy znano ją w wielu regionach  Europy, w Polsce dywany, kapy wykonywane zarówno przez zawodowych tkaczy jak i gospodynie, zdobiły stopnie ołtarzy wielu kościołów,  od święta okrywały łóżka, a wykonane z trudno dostępnej wełny stanowiły część wiana panny młodej.
Więcej...